Օտարական, աց

adj. s.

ἁλλότριος, -ή, -όν alienus ξενικός peregrinus, -a, -um. Օտար եւ պանդուխտ ոք. օտարազգի.

Ամենայն օտարական՝ որ ոչ իցէ ի ժողովրդենէ. (՟Բ. Մնաց. ՟Զ. 32։)

Այր մի օտարական եւ անաշխարհիկ եկիր յարեցար ի մեզ. (Ագաթ.։)

Ինունքըն տալ փառս ոչ գտան՝ բաց ի միոյն օտարական. (Շ. խոստով.։)

Եւ Որ ինչ օտարին է. արտաքին. ուրիշի, դրսի.

Անցանիցես ընդ գետն օտարական. (Առակ. ՟Թ. 18։)

Եղեն նոքա ինձ իբրեւ զայգի մի օտարական. (Մծբ. ՟Է։)

Սկզբունք օտարականաց եւ տոհմային պատերազմաց ... պատերազմաց տոհմիկ եւ օտարականաց փոփոխմունք. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)