cf. Համագոյակից.
ὀμοούσιος consubstantialis, ejusdem essentiae Ունօղ զմի եւ զնոյն գոյացութիւն եւ զգոյութիւն. էակից. իսկակից. համաբուն. համաբնութիւն. համէութիւն. միասնական. համագոյակից. եւ համագոյական.
Բան գոլով հօր, եւ համագոյ։ Հօր համագոյն որդի. (Աթ. ՟Ա. եւ ՟Դ։)
Ոչ առանց համագոյին հօր. (Պրպմ. ՟Լ՟Դ։)
Աստուած ճշմարիտ յաստուծոյ ճշմարտէ ծնեալ, եւ ոչ արարեալ, համագոյ հօր. (Կիւրղ. հանգ.։)
Հոգի անեղ, եւ համագոյ հօր եւ որդւոյ. (Խոսր.։ Շար.։)
Նոցին համագոյիցն կամաւ եւ հաճութեամբ եղեւ մարդ ճշմարտապէս. (Սկեւռ. յար.։)
Տաճար լինել համագոյ աստուածութեան. (Շ. ՟գ. յհ. ՟Է։)
Զհամագոյ պատիւն յայտնեն այսոքիկ զսրբոյ երրորդութեանն. (Շ. մտթ.։)
Իսկ (Շար.)
Որ համագոյդ ես խորհրդոցն հայրենի. իմա՛ խորհրդակից, որպէս էակից, եւ ոչ որպէս օտար ոք խորհրդական։
ՀԱՄԱԳՈՅ. ὀμοφυής ejusdem naturae, connaturalis Բնութենակից ըստ տեսակի կամ ըստ սեռի. ազգակից ի բնէ իւիք օրինակաւ. տնկակից.
Եղիցի՛ ուրեմն եւ մարմինն՝ աստուծոյ համագոյ. որ է անտեղի. (Աթ. ՟Բ։)
Մարդն ի հոգւոյ եւ մարմնոյ. քանզի այլատեսակք են այսոքիկ, եւ միմեանց ո՛չ համագոյք։
Համագոյ է հօր ըստ աստուածութեանն. (եւ ըստ մարդկութեանն համագոյ մեզ. Պրպմ. ՟Լ՟Դ։)
Ըստ զգալեացս հիւթից համագոյ է մեզ, եւ հօր զօրութիւն եւ բան. (Քեր. քերթ.։)
Գաբրիէլ եկեալ՝ մեկնելով ի համագոյից հրաշտակաց. (Դամասկ.։)
Մարդ՝ բանական հոգւով, հրեշտակաց համագոյ է, եւ անբան շնչովն՝ անասուն կենդանեաց. (Պիտառ.։)
ՀԱՄԱԳՈՅՔ գ. Համօրէն գոյք եղականք. արարածք ամենայն.
Որ համագոյից ես հաստիչ։ Համագոյից հաստիչ գոլով. (Շար.։)
Համագոյիցս փրկօղ բանն աստուած. (Թէոդոր. մայրագ.։)
Դատաւոր համագոյից. (Նար. մծբ.։)