homogeneousness, connaturality, consubstantiality.
Ի վերացեալն՝ որպէս Բնութենակցութիւն, եւ համաբուն գոլն. համագոյութիւն յատուած, եւ համատեսակութիւն ի մարդիկ.
Համաբնութեամբ ընդ հօր դաւանեմք զէութիւնն միածնին։ Տկարանայ բանն մեր զհամաբնութիւն հոգւոյն յայտնել. (Լմբ. հանգ. եւ Լմբ. իմ.։)
Միմեանց եւ դուք համաբնութեամբ ցուցէ՛ք զնոյն խոնարհութիւն. (Շար.։)
Մովսէս զհամաբնութիւն բարուց եւ զկամացն եւ զգոյացութեանց ցուցանելով զառն եւ զկնոջ՝ մի մարմին ճառեաց. (Աթ. ՟Ը։)
Ի թանձրացեալն, որպէս Բնութենակից. համագոյ. ունօղ զնոյն բնութիւն աստուածային, եւ Ունօղ զնոյնպիսի բնութիւն մարդկային.
Որդի համաբնութիւն է հօր, կամ հօր եւ հոգւոյ, կամ ընդ հօր. (Շ. ՟ա. յհ. ՟Ա։ Սկեւռ. աղ. եւ ես։ Երզն. մտթ.։ Զքր. ծործոր.։)
Սուրբ աստուած եւ տէր՝ հայր, եւ որդի, եւ սուրբ հոգի՝ համաբնութիւն. (Տաղ.։)
Համաբնութիւն մեզ (մարդկութիւնն քրիստոսի)։ Ապա ուրեմն համաբնութիւն մեզ է տէրունական մարմինն. (Բրս. թղթ.։)
Էակից էր հօր եւ հոգւոյն (ըստ աստուածութեան)։ համաբնութիւն էր ազգի մարդկան (ըստ մարդկութեան). (Զքր. կթ.։)
Եղբարս իւր զաշակերտսն անուանէ. զի համաբնութիւն եղեւ նոցա ըստ մարդկութեան. (Երզն. մտթ.։)
Մարդ մարդոյ ո՛չ օրինակ, այլ համաբնութիւն կոչի. այսպէս եւ սա (սուրբ հաղորդութիւնն) համաբնութիւն է աստուծոյ, եւ ոչ օրինակ։ Բանն (մեր ներքին) է առ նմա (առ հոգւոյ մերում) որպէս զհամաբնութիւն. (Լմբ. պտրգ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | համաբնութիւն | համաբնութիւնք |
| accusatif | համաբնութիւն | համաբնութիւնս |
| génitif | համաբնութեան | համաբնութեանց |
| locatif | համաբնութեան | համաբնութիւնս |
| datif | համաբնութեան | համաբնութեանց |
| ablatif | համաբնութենէ | համաբնութեանց |
| instrumental | համաբնութեամբ | համաբնութեամբք |