adj.

Որպէս Համագոյակից. բնութենակից. ὀμοούσιος consubstantialis

Զհամաբնակիցն հօր եւ ամենսուրբ հոգւոյն. յն. օմոու՛սիօս Շար. (։)

Կենդանարար հոգւոյդ տիրական՝ համաբնակից անսկզբնական. (Գանձ.։)

Որպէս Համաբուն. ի բնէ միացեալ. եւ Տնկակից. συνημμένος conjunctus եւ σύμφυτος congenitus, innatus

Այլ յոյժ սիրեցեալ մտերիմ որդի է համաբնակից. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 55։)

Համաբնակից է այնր տնկոյ. (Անյաղթ բարձր.։)

Եւ որպէս Համաբնակ. բնակակից. յարկակից. σύνοικος cohabitator, contubernalis

Երկնային քաղաքին քաղաքակիցքն, եւ համաբնակիցքն հրեշտակաց. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Ա։)

Ամենագով վկայք, հրեշտակացն համաբնակից եղեայք. (Ժմ. յն.։)

Դրացիք են մեր համաբնակից՝ դեւքն. զի նոքա յածին ի ներքոյ երկնից, եւ մեք պանդխտիմք ի յերկրի. (Լմբ. սղ.։)

Զերծեալ ի մշտատեսիլ համաբնակից ծերոց. (Մագ. ՟Հ՟Թ։)

Եւ աստեղք պայծառք համաբնակիցք մարդկան. (Գանձ.։)