patriarch, chief of a family;
prince.
πατριάρχης patriarcha, auctor generis, familiae;
aut patriae princeps. Նախապետ ազգի ըստ սերնդեանն, եւ ըստ իշխանութեան. կամ որպէս թէ նահանգապէտ. նախարար աւագ, իշխան երկրի. ցեղապետ. եւ հայրապետ կամ պետ հայրենեաց. (զի յն. պատրիարք՝ է անխտիր հայրապետ, եւ հայրենապետ).
Սոքա էին նահապետք ցեղիցն Իսրայէլի։ Տունք նահապետաց։ Իշխանք նահապետաց Ղեւտացւոցն։ Նահապետք տանց ազգաց։ Աբրահամ նահապետն։ Վասն նահապետին Դաւթի.եւ այլն։
Իսկ (Առակ. ՟Ի՟Գ. 5.)
Դառնայ ի տուն նահապետի իւրոյ. ա՛յլ ձ. լաւ եւս, ըստ յն. վերակացուին իւրոյ։
Աժդահակ մարաց նահապետ եւ նախարար։ Թագաւորք կորնթացւոց. յետ որոց տարեւոր նահապետք կային. (Եւս. քր.։)
Նախարարքն եւ նահապետքն պարթեւաց. (Ագաթ.։)
Զրադաշտ մոգ եւ նահապետ մարաց։ Զմանաճիհր նահապետ ազգին ռշտունեաց, եւ զվահան նահապետ ամատունեաց։ (Սրբոյն Գրիգորի) մերոյ նախաշաւղի, եւ լուսաւորութեանց նահապետի. (Խոր. ՟Ա. 16։ ՟Բ. 83. 89։)
Նահապետ հայրութեան նոցա (աբրահամ). յն. նախնի եւ նախահայր. (Եւս. պտմ. ՟Ա. 4։)