cf. Խաբեայ.
ԽԱԲԵԲԱՅ. որ եւ ԽԱԲԵԱՅ. ἑμπαίκτης illusor σοφιστής , σοφιστικός, ἑπιθέτης sophista, deceptor, impostor, versipellis. խաբօղ. պատրօղ. դաւադիր. կարթօղ. եւ Կեղծավոր. խաղ առնօղ, այպանօղ. եւ Իմաստակ.
Խաբեբայք տիրեսցեն նոցա. (Ես. ՟Գ. 4։)
Խաբեբայ է ասեն. զի՞նչ խօսիս այր դու. վասն պատառի միոջ հացի, եւ կապերտի միոջ ձորձոյ խաբեբա՞յ կոչես. Ոսկ. եբր. ՟Ծ՟Ա։ Իբրեւ զպատրող ոք խաբեբայ մոլորեցուցանէ. (Եղիշ. ՟Ը։)
Խաբեբայք եւ պատրիչք. (Յհ. կթ.։)
Յոյժ խաբեբայ եւ կամ բազմազան ի ձեռնարկութիւնսն. (Ածաբ. ի կիպր.։)
Եւ ἁπατηλός deceptorius, fallax, fraudulentus. խաբէական. պատիր. կեղծ.
Գուցէ խաբեբայ բան. (Պղատ. օրին. ՟Ժ։)
Ով խաբեբայ չարութեան. (Ածաբ. մկրտ.։)
Ընկալան զգիրն խաբեբայ ողոքանաց թագաւորին։ Զվասակայ խաբեբայ հայթայթանս պատրանացն։ Զխաբեբայ երդմունս։ Խաբեբայ հրամանացդ. (Եղիշ. ՟Գ. ՟Դ. ՟Ղ։)
Ի խաբեբայ չար ձանձրութեանց. (Նար. ՟Ղ՟Ա։)
ԽԱԲԵԲԱՅ. գ. δέλεαρ esca. Կեր խաբող, եւ որսող.
Հեշտութիւն՝ մեծ խաբեբայ չարին (կամ չարաց). (Պղատ. տիմ.։)