curved, bent, crooked, adun-cous;
ի —, bowed, inclined;
down, below, downwards;
ի — կորացեալ, depressed, cast down;
ի — կործանել, to cut down, to overturn, to throw to the ground, to overthrow, to upset;
to dishearten thoroughly, to strike with dismay, to confound, to abash;
ի — կործանիլ, to fall, to break down, to sink, to be overthrown;
to droop, to be disheartened, to give way, to lose heart, to be ashamed, abashed;
— գիծ, curve.
(լծ. լտ. գու՛րվուս, դաղմ. քռիվ. յն. ղի՛րօս, գիրտօ՛ս. թ. էկրի. ռմկ. կիռ ). κυρτός, ἁγκύλος, καμπύλος, σκολιός incurvus, curvus, gibbosus, inflexus, perversus եւ այլն. Կամարաձեւ. թեքեալ. ի վայր կոյս խոնարհեալ. թիւր. ծուռ. սապատողն. ճանկաւոր.
Մի՛ պարծեսցի կորն իբրեւ զուղիղն. (Գ. Թագ. Ի. 11։)
Կտուցս կոր եւ սուր. (Վեցօր. Ը։)
գիշակերքն կոր կտուց ունին. (Վրդն. ծն.։)
Կոր կամացն մեքենայից. (Նար. առաք.։)
Որ ի վերջին դարս եւ ի կոր, ուր ոք չըկայ արժանաւոր. (Լմբ. ի շնորհ.։)
Լքանես թողուս զմեզ կոր. իբր կորագլուխ. (Կեչառ. աղեքս.։)
եւ մ. Ի ԿՈՐ. գ.ա. եւ մ. Ի վայր կոյս. կորացմամբ. կորանօք. ամօթով. լքեալ. վհատեալ. եւ Տխրութեամբ. որ եւ ԳԼԽԱԿՈՐԵԱԼ.
Ունէր զգլուխն իւր ի կոր. (Վրք. հց. Դ.) հին ձ. այլ ձ եւ տպ. կոր։
Տեսանէ զպարասկեւի հին եւ պատառոտուն հանդերձիւ, եւ զգլուխն ի կոր. (Հ=Յ. յունիս. ԺԶ.։)
Զի մի՛ զանձն ի կոր ոք կործանեսցէ։ Մի՛ աղքատութեամբ ի կոր կործանիցիմք. (Ոսկ. մ. Ա. 5. եւ 9։)
Ի կոր կործանեալ կայր յաղօթս. (Ոսկ. ես.։)
Ի կոր կորացեալ՜ տրտմեալ ի կոր կործանեցան, կամ կործանեցաւ, կամ կործանեսցի։ Ի կոր կործանման, կամ կործանմամբ. (Մծբ.։ Փարպ.։ Արծր.։ Նար.։) cf. ԿՈՐ Ի ԿՈՐ։
մ.ա. ԿՈՐ Ի ԳԼՈՒԽ. ԿՈՐԱԳԼՈՒԽ. մ.ա. Նոյն ընդ վ. Կորացեալ գլխով. Գլխակորեալ. ամօթապարտ. ամօթալից.
Ամենայն գովիչք նորա կոր ի գլուխ առնէին զնա. յն. խոնարհեցուցանէին. (Ողբ. Ա. 8։)
Անհամարձակ կորագլուխ (կամ կորիգլուխ) լինել առաջի ահաւոր դատաւորին. (Ոսկ. յհ. Բ. 20։)
Կորագլուխ եւ ամօթալից եղեալ. (Վրք. հց. ԻԶ։)
Կորագլուխ ամաչեցեալ զերկիր նշմարեմք. (Սարգ. յկ. Զ։)
Կորագլուխ ամօթով. (Ղեւոնդ.։)
Կորագլուխ եմ, եւ անհամարձակ. (Լմբ. պտրգ.։)
մ.ա. ԿՈՐ Ի ԿՈՐ մ.ա. cf. ԿՈՐԱԿՈՐ cf. ԿՈՐՃԱՅ 2
ԿՈՐ 2 (ի, իւ.) գ. բառ ռմկ. որպէս Կարիճ. ագրէպ. յն. լտ. սգօրբի՛օս, սգօ՛րբիօ. (Վստկ. Ը. ՃԲ. ՃԴ։)