cf. Կորակոր;
— առնել, to humble, to abase, to humiliate, to overwhelm with shame;
— լինել, to hang one's head, to get confused, to humble oneself, to lose courage, to be ashamed, abashed, humiliated.
ԿՈՐ Ի ԳԼՈՒԽ. ԿՈՐԱԳԼՈՒԽ. cf. Ի ԿՈՐ) Կորացեալ գլխով. Գլխակորեալ. ամօթապարտ. ամօթալից.
Ամենայն գովիչք նորա կոր ի գլուխ առնէին զնա. յն. խոնարհեցուցանէին. (Ողբ. ՟Ա. 8։)
Անհամարձակ կորագլուխ (կամ կորիգլուխ) լինել առաջի ահաւոր դատաւորին. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 20։)
Կորագլուխ եւ ամօթալից եղեալ. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Կորագլուխ ամաչեցեալ զերկիր նշմարեմք. (Սարգ. յկ. ՟Զ։)
Կորագլուխ ամօթով. (Ղեւոնդ.։)
Կորագլուխ եմ, եւ անհամարձակ. (Լմբ. պտրգ.։)