s.

spot, stain, blemish;
vice, fault, defect;
sign, natural mark;
blot, disgrace;
յ— հայել, to regard amorously or indecently.

s.

μῶμος, σπίλος, πάθος, αἱτία macula, vitium, nota, labes Նիշ տգեղ. բիծ. սպի. ախտ. պնկասութիւն. կեղտ. պատճառ բասրելի. ամօթալի ինչ.

Այր յորում իցէ արատ ... այր կաղ եւ կոյր։ Ի թաթից ոտից իւրոց մինչեւ ի գլուխ ոչ գոյր ի նմա արատ։ Զի մի՛ ունիցի ինչ արատ կամ աղտեղութիւն. (Ղեւտ. ՟Ի՟Ա 18։ ՟Բ. Թագ. ՟Ժ՟Դ 25։ Եփես. ՟Ե 27։)

Ի բարիս քո արատ մի՛ մուծաներ. (Սիր. ՟Ժ՟Ը 15։)

Մեղան, եւ ոչ նմա, որդիք արատոյ. իբր արատաւորք, անարգք. (Օր. ՟Լ՟Բ 5։)

Եդ ի նմա արատ խեղութեան։ Խեղուիթիւնք արատոյ յԱստուծոյ են, եւ մեղք անօրէնութեան ի կամաց են։ Եղեւ ի նմա արատ կաղութեան. (Եփր. ծն. եւ Եփր. ղեւտ.։)

Անաղարտելի եւ յամենայն արատոյ ի բաց վճարեալ վասն Քրիստոսի բան. (Պրպմ. ՟Լ՟Է։)

Ջաղջախեալ եղէդն կարծեմ լինել, որ արատաւ իւիք առնիցէ զպատուիրանս Աստուծոյ. (Բրս. հց.։ Երզն. մտթ.։)

Արատաւ պղծեցին զմիտս։ Շաղախեալքն յիրս կենցաղոյս, եւ յարատոց սորին խարեալքն. (Լմբ. սղ.։)

ԱՐԱՏ. որպէս Վնաս.

Ամենայն արատոյ պատճառ զգայութիւնս է. (Ճ. ՟Թ.։)

Ոչ ի դիւին արատուէ, այլ յտւր չար եւ վատ բարուցն. (Կանոն.։)

Ընդդիմանալ եղեւ նա զօրութեան հրեշտակին առանց արատոյ. (Եփր. ծն.։)

ԱՐԱՏ cf. ՅԱՅՐԱՏ

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Անարատ, ից

Անարատաբար

Անարատութիւն, ութեան

Անարատուհի

Արատահայեաց

Արատաւոր, աց

Արատաւորութիւն, ութեան

Արատեմ, եցի

Արարատեան

Բագարատ, նեաց

Դժուարատես

Դժուարատեսութիւն, ութեան

Երկարատեւ

Երկարատեւութիւն, ութեան

Համարատու, աց

Համարատուութիւն, ութեան

Հաւասարատիպ

Մղտափարատ

Յարատեւ

Յարատեւակ

Voir tout