ἅρρην, ἁρρενικός, ἁρσενικός virilis, masculinus որ եւ ԱՐՈՒԱԿԱՆ. Սեպհական արուաց, եւ արանց. առնի. առնացի. արիական.
Արական ազգ։ Արական բնութիւն, անդամ. (Փիլ. ՟ժ. բան.։ Մագ. ՟Ծ՟Ը։ Յհ. պաւլ։)
Մերով իսկ արական երգով պարել ողբս. (Մագ. ՟Ժ՟Դ։)
Փարաւովն զարուսն հեղձուցանէր, եւ սատանայ զարական միտսն. (Տօնակ.։)
Արք անուանէ զնոսա վասն ուժգնութեանն. քանզի արական անուն՝ զօրութեան է նշանակ. (Լմբ. սղ.։)
ԱՐԱԿԱՆՔ. գ. իբր Առնի անդամք.
Ի հալածանս կտրեցան արականքն։ սատակել իբրեւ զթշնամիս հասարակաց բնութեան մարդկան զխզիչս արականացն հրամայողաց. (Կանոն.։ Սարկ. հանգ.։)
ԱՐԱԿԱՆ ԱՆՈՒՆ. Ըստ քերականաց է Բառ յայտարար արուի. այլ ըստ յն. երբ. եւ այլն, է յայտնիչ նաեւ լոկ յանգի ձայնից՝ պիտակաբար որոշելոց ի սեռս սեռս. Տե՛ս (Հին քեր.։)
Եկեղեցի՝ իգական անուն է, եւ ո՛չ արական. (Լմբ. սղ.) իմա՛ ըստ յն. այլ ի մեզ յաւելուածով ասի, մայր եկեղեցի, կամ հարսնացեալ, եւ այլն։
ԱՐԱԿԱՆ ԹԻՒ. Ըստ թուաբանից է կոճատ, անզոյ. որպէս եւ իգական կոչի դարն, կամ զոյգն.
Վեց թիւդ յերկուս ճեղքեալ՝ արականս զնոսա գործէ, երեք գոլով. քանզի երկու թիւն իգական է, եւ երեքն արական. (Մագ. քեր.։)
Հնգեակն ունի եւ զարականն եւ զիգականն. զերիսն՝ արական, իսկ զերկուսն՝ իգական. (Մագ. ՟Ձ՟Դ։)
ԱՐԱԿԱՆ. գ. որ գրի եւ ԻՐԱԿԱՆ. լաւ եւս Արեկան. Պ. էրէքան, էրաքան. եբր. էրագօն. Անուն ախտի. դալուկն.
Ընծայի իւրմէն արական, որ է մարմնոյն դեղնիլն։ Սեւ իրական կամ արական, որ է դեղնանալն։ Իյարականէն, ի լերդին ցաւոյն, եւ ի կալուածոյն. (Մխ. բժիշկ.։)