ՆԱՒԱՍՏԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ որ եւ Նաւաստականն (արուեստ). cf. ՆԱՒԱՍՏՈՒԹԻՒՆ.
Երաժշտութիւն, իմաստասիրութիւն, երկրաչափութիւն, նաւաստականութիւն. (Փիլ. նխ. ՟ա.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | նաւաստականութիւն | նաւաստականութիւնք | 
| accusatif | նաւաստականութիւն | նաւաստականութիւնս | 
| génitif | նաւաստականութեան | նաւաստականութեանց | 
| locatif | նաւաստականութեան | նաւաստականութիւնս | 
| datif | նաւաստականութեան | նաւաստականութեանց | 
| ablatif | նաւաստականութենէ | նաւաստականութեանց | 
| instrumental | նաւաստականութեամբ | նաւաստականութեամբք |