ՆԱՒԱՍՏԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ որ եւ Նաւաստականն (արուեստ). cf. ՆԱՒԱՍՏՈՒԹԻՒՆ.
Երաժշտութիւն, իմաստասիրութիւն, երկրաչափութիւն, նաւաստականութիւն. (Փիլ. նխ. ՟ա.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | նաւաստականութիւն | նաւաստականութիւնք |
accusatif | նաւաստականութիւն | նաւաստականութիւնս |
génitif | նաւաստականութեան | նաւաստականութեանց |
locatif | նաւաստականութեան | նաւաստականութիւնս |
datif | նաւաստականութեան | նաւաստականութեանց |
ablatif | նաւաստականութենէ | նաւաստականութեանց |
instrumental | նաւաստականութեամբ | նաւաստականութեամբք |