Նաւապետ, աց

s.

ναύαρχος navarchus;
navis, vel navium, sive classis praefectus. Պետ եւ առաջնորդ նաւու. գլխաւորն ի նաւի. որպէս նաւիշխան. որ ասի եւ ՆԱՒԱՎԱՐ. եւ ԾՈՎԱԿԱԼ.

Նաւորդքն ընդ նաւավարս, ընդ նաւապետսն ղեկավարք։ Որպէս նաւի զօրագլխականի. զի թէպէտեւ ոչ իցէ անդ նաւապետն (առաջին), պէտք լինին մի ըստմիոջէ նաւապետացն. (Փիլ.։)

Պատերազմ՝ ի դիմի հարկանէր նմա ի նաւապետէն. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Առաքեալք եւ մարգարէք, եւ վարդապետք են նաւավարք, ունելով նաւապետ զմարմնացեալ եւ զմարդացեալ բանն աստուած. (Կանոն.։)

Նաւապետ բարի, կամ բարեգութ. (Շար.։ Ժմ.։)

ՆԱՒԱՊԵՏ. κυβερνήτης gubernator. Նաւուղիղ. ղեկավար. որ ասի եւ ՃԱՐՏԱՐԱՊԵՏ. եւ է ըստ տեղւոյն միանգամայն պետ նաւուն.

Նաւավարք, եւ նաւապետք։ Նաւապետին (ղեկավարին), եւ նաւավարին (նաւատեառն) առաւել անսայր, քան բանիցն Պօղոսի. (Եզեկ. ՟Ի՟Է. 8. 17։ Գծ. ՟Ի՟Է. 11։)

Նաւավարս (այսինքն նաւազս) կուտեն, եւ զնաւապետսն աղաչեն. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 1։)

Եւ նաւապետին ի նոյն պատիւ վայելել. (Եւս. քր. ՟Ա. (որ կոչի անդ եւ ճարտարապետ նաւի)։)

Որպէս իմաստուն նաւապետ ուղղելով զնաւ մարմնոյս ի ծովածուփ աշխարհական ալեացս. (Յճխ. ՟Ժ։)

Նաւ մի՝ անգիտութեամբն գնայ զուղեւորութիւն ի ձեռն հմուտ եւ ճարտար նաւապետին. (Եղիշ. ՟Ը։)

Իսկ (Յովն. ՟Ա. 6.)

Մատեաւ առ նա նաւապետն. յն.