hy    |   fr

Նաւաչու

s.

way, passage, ferry;

adj.

cf. Նաւագնաց.

s.

Չու նաւու. նաւարկութիւն.

Նաւաչուն Պօղոսի յեփեսեայ մինչեւ ի Կեսարիա պաղեստինացւոց. (Նախ. գծ.։)

adj.

ՆԱՒԱՉՈՒ. ա. որպէս Նաւաչուական. նաւագնաց.

Գալ Կիւրղի նաւաչու ուղեւորութեամբ ի ժողով սուրբ հարցն. (Սանահն.։)