adj. s.

Որ գնայ նաւու. նաւորդ. նաւարկօղ.

Աստեղք սպասաւորեն ի գիշերի նաւագնացաց։ Զնաւագնացս նաւապետեալ յուղարկես. (Յճխ. ՟Ի՟Բ։ Զքր. կթ.։)

Զնաւագնացն (տանջէ) նաւական մեծութիւն ի բաց գնացեալ. (Փիլ. նխ. ՟ա.։)

ՆԱՒԱԳՆԱՑ ԼԻՆԵԼ. Նաւել. նաւարկել.

Նաւագնաց լինին ընդ ծով ի հեռաւոր աշխարհս. (Լմբ. իմ.։)

s.

ՆԱՒԱԳՆԱՑՔ գ. Նաւարկելի վայրք. (ըստ յն. բնակելի վայրք).

Կէտք արտաքոյ քան զամենայն նաւագնացս գնացից ծովուն շրջին. (Վեցօր. ՟Է։)

adj.

ՆԱՒԱԳՆԱՑ ա. ՆԱՒԱԳՆԱՑԻԿ. Որ ինչ հայի ի նաւագնացութիւն. նաւական.

Ծովն մեծ, զոր ոչ երբէք կոխեաց ոտն մարդոյ նաւագնաց գնացիւք. (Վեցօր. ՟Դ։)

Նաւագնացիկն ճանապարհորդութիւն մեդեայ. (Պիտ.։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Նաւագնացիկ

Նաւագնացութիւն, ութեան

Voir tout