hy    |   fr

Նաւամուտ

adj.

embarked;

s.

cf. Նաւավար;
— լինել, to embark.

s.

ἑπιβάτης (իբր վերելեակ). epibata, ascensor եւ vector. Մտեալն ի նաւ. նաւորդ. եւ Թիավար նաւու.

Նաւավարք քո, եւ նաւամուտք քո, առաջապահք նաւաց. (Եզեկ. ՟Ի՟Է. 29։)