united, joined;
one, singular;
equal, alike;
unit;
— թիւք, the units, the simple numbers.
μόνος solus, unicus ἐνικός singularis. Ունակ միութեան. միակ. մի միայն. եզական. պարզ. միեղէն. մի եւ նոյն յինքեան.
Եւ ոչ է իսկ մին միաւոր քրիստոս յերկուս բաժանեալ։ Ո՞ է՝ որ զմի միաւոր շունչն ընդ ամենայն մարմինն սփռէ։ Միաւոր է, եւ ներհակ ոչ ունի։ Զերից հատածացն միաւոր զօրութեանն։ Զմիաւոր ճշմարտութիւն հրամանացն քրիստոսի պատմել։ Երրորդութիւն՝ միաւոր ըստ բնութեանն աստուածութեանն։ Ոչ ասաց միաւոր կոչմամբ, բարւոյն, այլ՝ հանդերձելոց բարեացն։ Երկինք յոգնակի, եւ երկիր միաւոր. (զի այլ երկիր ոչ է. Պրպմ. ՟Խ՟Է։ Կոչ. ՟Թ։ Եւագր. ՟Ի՟Ը։ Եղիշ. ՟Ե։ Ագաթ.։ Տօնակ.։ Վրդն. քրզ. եւ Վրդն. սղ.։)
ՄԻԱՒՈՐ. իբր Միասնական. համագոյ.
Ընդ հօր միաւոր. (Շար.։ Նար. գանձ հոգ.։)
ՄԻԱՒՈՐ. որպէս Միաւորեալ ի միում անձին. ἐνοθείς, ἠνόμενος unitus, conjunctus.
Նոյն ինքն աստուած ճշմարիտ, եւ մարդ կատարեալ, միաւոր բնութեամբ. (Խոսր. պտրգ. այսինքն միաւորեալ ֆիզիգապէս։)
ՄԻԱՒՈՐ. որպէս Միածին. միամօր.
Կայր գրկապատեալ ոտիցն ահաւոր, եւ ի վեր հայէր յոդին միաւոր. (Տաղ.։)
Զաւակ նորա միաւորն քրիստոս. միաւոր աղքատ զբնութիւնս ասէ. (Վրդն. սղ.։)
ՄԻԱՒՈՐ. որպէս Մինաւոր. միայնակ. առանձնակեաց. միայնակեաց.
Միաւորքն եւ թախծեալքն նստէին անդէն ի տան. (Մամբր.։)
Մոնաքոսքն, որք են միաւորք. (Մխ. դտ.։)
ՄԻԱՒՈՐ. Մօրինակ. միաբան. միակերպ, միապաղաղ. միացեալ. խառն.
Ի թագաւորէն սկսեալ մինչեւ յայն՝ որ յաղօրիսն նստէր, միաւոր եղեւ ամենեցուն կոծ. (Լաստ. ՟Ժ՟Ա։)
(Հետք յարդգողի) խիտ աստեղք են՝ բազումք, նուաղք. եւ յոյժ ընդ աղօտ երեւմանէն՝ միաւոր լոյսն տեսանի. (Շիր.։)
ՄԻԱՒՈՐ. իբր Եզակի.
Բայց միաւոր ի դէմս յոբայ ասէ. (Վանակ. յոբ.։)
ՄԻԱՒՈՐ կամ ՄԻԴԱՒՈՒՐ. ա. Բառ անստոյգ, որպէս Միակերպ. կամ միօրինակ.
Ի թագաւորէն սկսեալ մինչեւ յայն, որ յաղօրիսն նստէր, միաւոր (այլ ձ. միդաւուր) եղեւ ամենեցուն կոծ (ի նինուէ). (Լաստ. ՟Ժ՟Ա։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | միաւոր | միաւորք |
| accusatif | միաւոր | միաւորս |
| génitif | միաւորի | միաւորաց |
| locatif | միաւորի | միաւորս |
| datif | միաւորի | միաւորաց |
| ablatif | միաւորէ | միաւորաց |
| instrumental | միաւորաւ | միաւորաւք |