union, junction, conjunction;
adhesion, combination;
reunion;
incorporation;
gluing;
copulation, pairing;
unanimity.
Որպէս Միաւորն գոլ. միութիւն. միակութիւն. եզականութիւն. միասնականութիւն. որպէս յն, μονάς, ἐνότης unitas.
Մի է՝ ո՛չ դիմօքն, այլ՝ աստուածութեամբն. միաւորութիւն՝ երրորդութեամբ երկրպագեալ, եւ երրորդութիւն՝ ի միաւորութիւնն գլխաւորեալ. (Առ որս. ՟Ժ՟Գ։)
Զմիաւորութիւն տէրութեանն, զոր ունի տէրունականն մարդ հանդերձ աստուածեղէնն բանիւ. (Աթ. ՟Ը։)
Որպէս Միանալն, միաւորիլն, անշփոթ խառնումն. յն. ἔνωσις unio, adunatio. նաեւ Միութիւն՝ իբր միացումն.
Սուրբ կոյսն մարիամ աստուածածին՝ գործարան միաւորութեան բնութեանցն։ Ոստոյն՝ յորում անճառաբար անկաւ միաւորութեան պատմուճանն։ Ի միասին եկին բնութիւնքն, եւ առանց խառնակութեան եկաց մնաց ի միաւորութեանն. (Պրոկղ. ի կոյսն.։)
Անլոյծ միաւորութիւն։ Շարադրութիւն եւ միաւորութիւն (բանին ընդ մարմնոյ). (Աթ. ՟Դ։ Տե՛ս եւ Պրպմ. ՟Ը։)
Անհասանելի միաւորութիւնն, եւ ոչ բնութեանցն այլայլութիւն. (Յհ. իմ. երեւ.։)
Յաղագս միաւորութեան հոգւոյ եւ մարմնոյ. խնդրելի՛ է, թէ զիա՛րդ լինի միաւորութիւն անձին եւ մարմնոյ. (Նիւս. բն. ՟Գ։)
Եւ Միութիւն բարոյական. միաբանութիւն սիրոյ. συνάφεια conjunctio եւ այլն.
Միաւորութիւն սիրելւոյն (ընդ սիրելւոյ)։ Եղիցի ի մէջ քո եւ դերենկիդ անկասկած միաւորութիւն։ Եկեղեցւոյ անունն՝ ո՛չ բաժանման, այլ միաբանութեան եւ միաւորութեան անուն է. (Նիւս. կուս.։ Արծր. ՟Գ. 13։ Ոսկ. ՟ա. կոր.։)
Զամենայն առումն ձայնիս տեսանես ի բանն Աթան. ՟Գ.
Շահեսցուք զմիաւորիլն մեզ առ աստուած քրիստոսիւ եղեալ ... որոյ զհետ երթեալ՝ շահեսցո՛ւք զհպելան առ աստուած, եւ զմիաւորութիւնն զփրկական՝ ըստ նմանութեան նորա, ըստ նմանութեան աստուածայնոյն միաւորութեան. որպէս ինքն ասաց, ես եւ հայր իմ մի եմք. այսպէս եւ սոքա ի մեզ եղիցին։
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | միաւորութիւն | միաւորութիւնք |
| accusatif | միաւորութիւն | միաւորութիւնս |
| génitif | միաւորութեան | միաւորութեանց |
| locatif | միաւորութեան | միաւորութիւնս |
| datif | միաւորութեան | միաւորութեանց |
| ablatif | միաւորութենէ | միաւորութեանց |
| instrumental | միաւորութեամբ | միաւորութեամբք |