Միափառ

adj.

σύνδοξος ejusdem gloriae συνδοξαζόμενος simul glorificatus, honorandus. Ունօղ զմի եւ զնոյն փառս. համափառ. փառակից. փառաւորակից. եւ Պատուակից.

Միափառ եւ համապատիւ (երեք անձինք)։ Անվերնագոյն եւ աննուաստական, հաւասարապէս եւ միափառ. (Նար. առաք.։ Ոսկիփոր.։)

Ի ձեռն միջնորդի բանին թուակից եղեն եւ միափառ եւ միապատիւ. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Ը։)

ՄԻԱՓԱՌ. ըստ յն. ոճոյ ὀμόδοξος ejusdem opinionis, sententiae;
unanimis. Ունօղ զնոյն վարկ չատման. համամիտ. համաշունչ. միաձայն ի հաւատս, եւ այլն.

Զամենայն ի միաբանութիւն ածելով սուրբ թագաւորին՝ համակամս եւ միափառս զամենեսին կարգեաց. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 21։)