to be united, joined, attached or tied together;
to be mixed;
coupled, matched.
եւ ձ. ἐνοῦμαι unior, adunor. cf. ՄԻԱՆԱԼ, ո՛ր եւ է օրինակաւ. որպէս նիւթապէս եւ բարոյապէս յարիլ, խառնիլ. կռիլ. սերտիլ. միաբանիլ.
Միաւորիլ ասին ըստ պատահման սիրոյ։ Միաւորիլ ասեմք եւ զընդմիմեանս կցեալս. (եւ այլն. Պրպմ. ՟Ը։)
Հոսանք ջուրց բարեհամաց ի հիմանց փեղկից լերանց միաւորեալք ի ծաւալումն գետոց պերճանային. (Խոր. ՟Ա. 18։)
Զայսոսիկ զպատուիրանս եթէ պահեսցուք, միաւորիմք առ աստուած. (Վրք. հց. ՟Բ։)
Միաւորեսցի դարձեալ սիրով ընդ հեռացեալսն ի նմանէ. (Շար.։)
Միաւորեցան ձայնք երկնաւորացն ընդ երկրաւորացս։ Միաւորեցաւ ձայն գգուանաց նորա երգոցն հրեղինաց. (Եփր. ծն.։)
Եւ ֆիզիգապէս եւ գերաբնապէս. զոր օրինակ գոյացական եւ անձնաւորական միաւորեամբ բնութեանց ի մարդեղութեան.
Ոչ միայն միջնորդաւ անձինն ընդ հողոյ միաւորեցաւ դիմակ տեսակօք, այլ եռամասն խառնեալ էութեամբք միաւորեցաւ անշփոթելի. (Նար. կուս.։) այսինքն ոչ միայն մարմին էառ հանդերձ բանական հոգւով, այլ եւ միացոյց ընդ աստուածութեան իւրում։ (որ ի վեր է քան զմիաւորիլ հոգւոյ մերոյ ընդ մարմնոյ։)
Այսպէս իմա՛ ինձ զքրիստոս, պահեալ զբնութիւնսն անշփոթս, եւ ստուգապէս միաւորեալս. (Սարկ. հանգ.։)
Զիա՞րդ եւ միաւորի անստացականն ընդ ստացականին (այսինքն անեղն ընդ եղականին), եւ ընդ պարագրելւոյն անպարագրելին. (Աթ. ՟Բ։ (ըստ այսմ առ նախնիս՝ առաւել Միանալ ասի, քան Միաւորիլ։))
Եւս առաւել՝ Միասնական եւ համագոյական միութեամբ աստուածային անհատ բնութեան յերրորդութեան անձանց. (եւ ըստ այսմ ոչ երբղք Միանալ ասի առ նախնիս, այլ միշտ Միաւորիլ, այսինքն միաւոր կամ միակ գոլ)
Յորժամ զմի ոք յերիցն իմանամք, զերրորդութեանն իսկութիւն ստուգեմք հաւատովք. վասն զի միաւորի այսպէս որոշմամբ, եւ բաժանի առանց բաժանման. (Բրս. ի ղկ.։)
Սուրբ երրորդութիւնն եւ երանելի միասնականութիւնն՝ անբաժին եւ միաւորեալ է յինքեան։ Անբաժանելի զինքն գիտելով ըստ էական բնութեանն, եւ միաւորեալ ըստ աստուածականն գոյութեան հօր իւրում աստուծոյ. (Աթ. ՟Ժ՟Բ. եւ ՟Ը. յորմէ եւ Խոսրովիկ.։)
Զերիս (կամ զերրեակ) անձնաւորութիւն՝ բաժանեալ առանձնաւորութեամբ, եւ միաւորեալ աստուածութեամբ. (Մամբր.։)
Երրակի թիւ կատարեալ՝ յերիս անձինըս բաժանեալ, աստուածութեամբ (կամ երրորդութեամբ) միաւորեալ՝ միով բնութեամբ հաւասարեալ. (Շար.։)
Որ ի յերկրի մարդ, եւ ի յերկինս ընդ երրորդութեանն միաւորեալ. (Գանձ.։)
Հոգիդ աստուծոյ՝ անեղ էութիւն, ընդ հօր եւ ընդ որդւոյ միաւորեալ բնութեամբ։ Վասն որոյ եւ մչք զհոգին սուրբ ընդ հօր միաւորեալ, եւ ընդ որդւոյ միասնական խոստովանիմք. (Շար.։ Ժմ)
Իսկ (Ուռհ.) ասէ Միաւորիլ, որպէս Միայնաւորիլ. կրօնաւորիլ. (եթէ չիցէ սխալ գրչի)
Կամեցաւ զգենուլ զգեստ կրօնաւորութեան, եւ միաւորել ի վանք կրօնաւորաց։