Աստուածարեմ, եցի

ն.

ἑκθειάζω in deorum numerum refero Աստուած առնել. աստուածացուցանել.

Վասն այսորիկ աստուածարեցին զնա. (Նոննոս.։)

չ.

ԱՍՏՈՒԱԾԱՐԵՄ. չ. կամ ԱՍՏՈՒԱԾԱՐԻՄ. ձ. ἑνθουσιάζω, ἑπιθειάζω divino, fanatico furore ago, limphor Աստուածազգեստ լինել. լինել իբրեւ ի հիացման. յափշտակիլ հոգւո. մարգարէանալ. արտաքոյ ելանել անձին. կոկոզանա. մոլիլ. մոլեգնիլ.

Յերկնային տռփանացն յափշտակեալք՝ աստուածազգեստք լինին։ Խնդալից զուարթանան եւ աստուածարեն։ Յորժամ աստուածարեսցէ ինչ ժամանակ, անդրէն դառնայ առ ինքն։ Մարգարէական ոգի ամենայն աստուածարի, եւ աստուածային մոլութեամբն օրէնսդրէ։ Ընդ ձեւով մարգարէութեան մտեալ ղօղեսցէ, աստուածարել եւ ըմբռնել թուելով. (Փիլ. ստէպ։)

Զօրացեալ սիրովն՝ սկսանի յաստուածարելն տեսողականութեամբն. (Լմբ. սղ.։)

Ի ժամ հրաժարմանն յանցաւոր կենցաղոյս, յորում առաւել հոգեխառնի եւ աստուածարէ հոգի. (Վրդն. ծն.։)

ԱՍՏՈՒԱԾԱՐԵԱԼ, ելոյ, ոց. որպէս Աստուածացեալ հոգեւորապէս. աստուածամերձ. աստուածազան. հոգելից. սուրբ.

Աստուածարեալ այր, կամ հայրապետ. (Պիտ.։)

Աստուածարեալ մարգարէք, կամ վեհք, կամ մարտիկք. (Նար.։)

Բարձեալ ի վերայ աստուածարեալ բազկաց իւրեանց զմարմինն ամենասուրբ. (Դիոն. թղթ. ՟Ժ՟Ա։)

Աստուածարեալ սուրբ բազկօք։ Աստուածարեալ եւ ոգեշահ (բանք). (Շար.։)

Աստուածարելոց եւ քրիստոնէից ասելի է կոչեցեալ անունն Աստուծոյ. (Շ. բարձր.։)

Համբուրելն զսեղանն՝ զաստուածարելոցն տայ զտարացոյց, որք վստահութեամբ հաւատտոց եւ սրբութեամբ հաղորդին նմա. (Մեկն. ընթերց.։)

Եւ որպէս Աստուածային. աստուածական. աստուածացեալ. θεῖος divinus

Մտցէ ձայնդ այդ աստուածարեալ. (Նար. ՟Ղ՟Բ։)

Ոչ միայն աստուածարեալ մարմնովն սքանչելագործէր. (Սարկ. հանգ.։)

Եւ որպէս Մարգարէացեալ. յափշտակեալ մտօք. մոլեալ. βακχευόμενος baccans

Յորժամ սկսցին աստուածազգեստ լինել եւ աստուածարեալ, եւ ըմբռնիլ յԱստուծոյ։ Յերկնային առփանացն յափշտակեալք՝ իբրեւ զաստուածարեալսն եւ զմոլեալսն բարեաւ, եւ ըզկոկոզեալսն. (Փիլ.։)