made by God;
that deifies.
θεοποιός deificus Որ Աստուած առնէ կամ աստուածացուցանէ շնորհօք. սրբարար.
Աստուածարար պարզութիւն։ Լոյսն, եւ աստոածարարն, եւ պատճառն. (Դիոն. երկն. եւ Դիոն. ածայ.։)
Պարգեւք աստուածային եւ աստուածարար։ Աստուածարարք են եւ արդարացուցիչք. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Ա. եւ ՟Թ։)
Աստուածարար հոգի. (Վրդն. սղ.։)
Ի պարզն ժողովեսցէ միութիւն, եւ աստուածարար մաքրութիւն. (Երզն. մտթ.։)
ԱՍՏՈՒԱԾԱՐԱՐ. ՅԱստուծոյ արարեալ.
Յաստուածարար սքանչելեացն բազումք են՝ զոր իմանամք, եւ բանիւ ասել անկարանամք. (Տօնակ.։)
Արուեստիւ քննելի է զաստուածարար էութիւնս երկնաւորացն եւ երկրաւորացս. (Երզն. քեր.։)