hy    |   fr

Աստուածատեցութիւն, ութեան

s.

hatred, aversion of God.

s.

Ատելութիւն Աստուծոյ. աստուածատեացն գոլ.

Զորս գտանէ յաստուածատեցութեան գոլ.

Զորս գտանէ յաստուածատեցութեան. (Ագաթ.։)

Յաստուածատեցութեանն զկեանս իւրեանց վարեցին. (Բուզ. ՟Գ 19։)

Զի՞նչ ասէք. աստուածասէրք լինելով՝ աստուածատեցութեա՞ն յանդգնէին ցուցանել գործ. (Յհ. իմ. երեւ.։)

Զգործով աստուածատեցութիւնս՝ պիտակ բանիւ աստուածասիրութիւն առդնեմք. (Լմբ. ատ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif աստուածատեցութիւն աստուածատեցութիւնք
accusatif աստուածատեցութիւն աստուածատեցութիւնս
génitif աստուածատեցութեան աստուածատեցութեանց
locatif աստուածատեցութեան աստուածատեցութիւնս
datif աստուածատեցութեան աստուածատեցութեանց
ablatif աստուածատեցութենէ աստուածատեցութեանց
instrumental աստուածատեցութեամբ աստուածատեցութեամբք