that makes a god of any thing;
that deifies.
ἑνθεωτικός. deificus. Որ աստուածացուցանէ՝ ո՛ր եւ է օրինակաւ.
Զօրութիւնս աստուածացուցիչս, կամ գոյացուցիչս. (Դիոն. ածայ.։)
Աստուածացուցիչ, այլ ոչ աստուածացեալ. Աստուածծաբ. պենտեկ։ (Շար.։)
Օձն զեւայն պատրեաց ... զիւրսն նմա աստուածացուցիչս յուսացեալ. (Խոր. պտրգ։)