Աղօթք, թից, թիւք

s.

Աղաչանք առ Աստուած. (որպէս լինի եւ յամաչելոյ՝ ամօթ. ի ճանաչելոյ՝ ծանօթ. յարածելոյ արօտ) մաղթանք. խնդրուածք. պաղատանք. խօսք ընդ Աստուծոյ. եւ ուխտ սրտի առ Աստուած. որպէս եւ յն. եւխէ է աղօթք, եւ ուխտ. εὑχή, προσευχή, δέησις, ἰκετεία preces, precatio, oratio, petitio, supplicatio. տուա, տիլէք, նամազ, իպատեթ.

Աղօթք՝ ընդ Աստուծոյ խօսք, ցանկալեացն խնդիր, տեսութիւն իմանալեացն. (Ոսկ. հռ.։)

Աղօթքն՝ խօսք ընդ Աստուծոյ թարգմանի, կամ ստուգաբանի. (Վրդն. յաւետ.։) (Տօնակ.։)

Աղօթք՝ հայցումն բարեաց առ ի յԱստուծոյ. (Ոսկիփոր.։)

Աղօթքն խօսք է ընդ Աստուծոյ, եւ յամենայն իրս պիտանացու։ Աղօթքն՝ խնդրուածք բարեաց են ի նմանէ. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Է։)

Աղօթքն՝ յաղագս յուսացելոցն մաղթանք եւ պաղատանք. (Լմբ. սղ.։)

Դու Աստուած լուար աղօթից իմոց։ Տաց քեզ զաղօթս իմ օր ըստ օրէ։ Ուղիղ եղիցին աղօթք իմ։ Աղօթիւք եւ պահօք։ Յարուցեալ յաղօթիցն՝ եկն առ աշակերտսն։ Էին հանապազորդեալ միաբան յաղօթս։ Իմ կամք սրտի, եւ աղօթք առ Աստուած՝ վասն նոցա են ի փրկութիւն. եւ այլն։

Աղօթից բարբառով։ (Բ. Մակ. ՟Գ. 20.)

ԱՂՕԹՍ ԱՌՆԵԼ, ՅԱՂՕԹՍ ԿԱԼ, ԿԱՆԽԵԼ ՅԱՂՕԹՍ. Այսպէս դնի միշտ ի սուրբ գիրս ՝ փոխանակ բայիդ ԱՂՕԹԵԼ. εὕχομαι, προσεύχομαι oro

Աղօթս առնեմ։ Աղօ՛թս արարէք։ Պա՛րտ է յամենայն ժամ յաղօթս կալ։ Յորժամ կայցէք յաղօթս։ Կացից յաղօթս հոգւով, կացից յաղօթս եւ մտօք։ Կանխեմք մեք յաղօթս մեր վասն ձեր. եւ այլն։

Կամ ոճով.

Կալ առ քեզ յաղօթս զաղօթս զայսոսիկ։ Զի զոր կամքն յաղօթս, որպէս արժանն իցէ, ոչ գիտեմք։ Զգոյն իսկ եւ աղօթս առնեմք վասն ձեր յամենայն ժամ։ Յոր եւ աղօթս առնեմք վասն ձեր. եւ այլն։

Եւ մեզ աղօթս արասջիք։ Խաչահանուացն աղօթս առնէի. (Ագաթ.։ Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)

Որ զմեծ աղօթսն յաղօթս եկաց. (Փիլ. այլաբ.։)

ԱՂՕԹՍ ԱՌՆՈՒԼ. Առնուլ զօրհնութիւն եւ զբարեմաղթութիւն աղօթական.

Եւ այնպէս աղօթս առեալ ի նմանէ՝ գնացաք. (Վրք. հց. ՟Ի։)

ՅԱՂՕԹՍ կամ ՅԱՂՕԹ ԱՆԿԱՆԻԼ. Յաղերս անկանիլ. աղաչել. ողոքել.

Յաղօթս անկեալ՝ նոքա ուրանան զգոյն (այս ինքն զունելն ինչ ի տալ). (Ոսկ. հերոդ.։)

Եզականս ԱՂՕԹ, է անսովոր. բայց նշմարի ուրեք ի բանս Ոսկ. եւ Յհ. իմ. եւ Սարկ. եւ ի Գանձ. ստէպ։

ԱՂՕԹՔ. որպէս ուխտ կամ իղձ սրտի. փափաքանք. աղերս. արզու.

Զի եւ այս իսկ էին աղօթք նորա, զի յաղթահարեսցի ի գեղոյ նորա. (Եփր. թագ.։)

Աբգար ետ տանել առ նմա թուղթ աղօթից. (Եւս. պտմ. ՟Ա. 12։)