that prays to God;
suppliant.
cf. Աղօթկեար. աղօթարար. աղաչաւոր, եւ այլն.
Ընկալեալ զամօթ պատկառանաց զաղօթկերին (Աբրահամու եւ Սառայի)։ Պատուիրէ իբր սիրելեաց՝ աղօթկերաց եւ հաւանողաց. (Փիլ. լին.։)
Զաղօթկերացն բազմութիւն սուսերաւ մահու խողխողեալ. (Նար. ՟Ծ՟Ա։)
Բազում աղօթկերօք աղաչէր թագաւորն. (Բուզ. ՟Դ. 13։)