Պիտուս

s.

Բառ յն. πίτυς piceo, pinus. որ ըստ մեզ՝ Բեղօշ, սարոյ, սօսոյք

Աղուէս բժշկէ զվէրս իւրոյ հարուածոյ ի հուզոյ, որ լինի ի ծառոյ միոջէ, անուանեալ կոչի պիտուս. (Վեցօր. ՟Ը։)