s.

want, indigence;
necessity;
witness, testimony.

s.

Կարօտ գոլն պիտոյից. պէտս ունելն.

ծարաւեցաւ արդարապէս, եւ ինքն գիտէ՝ մերով պիտաւորութեամբն ծանուցանիլ զինքն գոլ մարդ ճշմարիտ. (Թէոդոր. մայրագ.։)

կամ պիտանութիւն. կարեւորութիւն.

Մերձենան ի նա հոգիացեալքն, եւ ոչ պիտաւորութիւնք զգալեացս հայելեաց. (այլ ձ. պիտառութիւն). Լմբ. պտրգ.։

Մերթ եւս՝ որպէս Պիտառութիւն. վկայութիւն.

Լուր որ ի սուրբսն հօր մերում կիւրղի աղեք. սանդրացւոյ՝ յեփեսոս հակառակ նեստորի ամպարշտի՝ ասելով ի ձեռն պիտաւորութեան որ ի սուրբսն ամբրոսեայ մետիղոցւոյն. (Ոսկիփոր.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif պիտաւորութիւն պիտաւորութիւնք
accusatif պիտաւորութիւն պիտաւորութիւնս
génitif պիտաւորութեան պիտաւորութեանց
locatif պիտաւորութեան պիտաւորութիւնս
datif պիտաւորութեան պիտաւորութեանց
ablatif պիտաւորութենէ պիտաւորութեանց
instrumental պիտաւորութեամբ պիտաւորութեամբք