cf. Հարկաւորապէս.
ՀԱՐԿԱՒՈՐԱԲԱՐ. ἁναγκαίως necessario. որ եւ ՀԱՐԿԱՒՈՐԱՊԷՍ. Հարկաւ. հարկիւ. ի հարկէ. առ հարկի բռնադատութեան կամ պատշաճողութեան եւ կամ հետեւողութեն.
Ո՛չ կամաւորաբար, այլ հարկաւորաբար։ Պարտ եւ արժան է մեզ հարկաւորաբար կատարել. (Սարգ. ՟ա. պետր. ՟Թ։)
Զի՛ հարկաւորաբար սխալանս ինչ գործիցէ. (Մխ. դտ.։)
Հարկաւորաբար բերեն յինքեանս. (Պիտ.։)
Որ ինչ հարկաւորաբար այժմ ինձ պիտոյ է. (Յհ. կթ.։)
Սուգ առին հարկաւորաբար։ Հարկաւորաբար գամ յայս։ Յորժամ զչար չառնիցեն, հարկաւորաբար զբարին առնիցեն։ Հարկաւորաբար մարգարէս զանհաս բնութիւնն աստուծոյ համեմատէ ընդ տկար արարածոց իւրոց. (Մխ. երեմ.։)