cf. Հարող.
ՀԱՐԿԱՆՈՂ կամ ՀԱՐՈՂ. որ եւ ասի ՀԱՐԿԱՆԵԼԻ. տե՛ս ի վեր. Որ հարկանէ.
Ապա թէ ցուլն հարկանօղ իցէ յերէկն եւ յեռանդն. (Ել. ՟Ի՟Ա. 29։)
Թէ կարդամք զնոսա ցուլ հարկանող, կամ ուղտ մարդառու. (Եփր. ծն.։)
Ոչ խստանայ եւ ոչ ընդդէմ դառնայ հարողացն. (Լծ. կոչ.։ Արշ.։)
Եզցեն յերիվարս ահապարանոցս, եւ առ աթուր հարողս. (Յհ. կթ.։)