s.

the collecting of taxes, exaction or recovery of tribute or imposts;
նեղել հարկահանութեամբ, to oppress, squeeze, grind or vex with excessive taxation, to load or burden with extortions.

s.

Հարկս հանելն, առնուլն.

Շահի զմասն ինչ աշխարհիս՝ հարկահանութեամբ խնամել. զկնի ապա զբոլորս. (Խոր. ՟Ա. 19։)

Քնչաթափ առնեն տ դէմս հարկահանութեան. (Ոսկ. ես.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հարկահանութիւն հարկահանութիւնք
accusatif հարկահանութիւն հարկահանութիւնս
génitif հարկահանութեան հարկահանութեանց
locatif հարկահանութեան հարկահանութիւնս
datif հարկահանութեան հարկահանութեանց
ablatif հարկահանութենէ հարկահանութեանց
instrumental հարկահանութեամբ հարկահանութեամբք