cf. Հարկեցուցանեմ.
ἁναγκάζω cogo. Հարկ առնել. հարկեցուցանել. հարկաւորել, բռնադատել. ստիպել. թախանձել.
Հարկել զնա՝ ասել։ Հարկես զիս ի դատ ընդ քեզ մտանել։ Հարկեաց զիս բերել։ Ոչ հարկեմ եւ ոչ բռնադատեմ. (Ոսկ. յհ.։ Մխ. երեմ.։ Ճ. ՟Բ.։ Բրսղ. մրկ.։)
Քաղաքականն զհասարակացն դարմանել հարկէ. (Պղատ. օրին. ՟Թ։)
Մի՛ հարկես տեսանել զիս յայսմ աշխարհի. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Մեծարէ զծնողդ իւր, եւ լսէ. սիրէ եւ կամի, զի հարկեսցես զնա։ Քո սուրբ կաթամբն հարկեա՛ զնա (ողորմել մեզ). (Մարաթ.։)
Հարկիս ի բարութենէ, ստիպիս ի սիրոյ։ Ոչ հարկիս ի բարկութենէ. (Նար. ՟Ծ՟Ը. ՟Հ՟Զ։)
Բանալ հարկիս զամենաբաւական ձեռսդ, եւ լցուցանես։ Ի գորովոյ եւ ի գթոյ հարկիս նայել յամենեսեան։ Ի թագաւորաց ակն ոչ առնու, ի քահանայից ոչ հարկի։ Հարկիմք զգալի ձայնիւ աղօթել. (Խոսր.։)
Ի գործս անհնարինս հարկի. (Վրք. հց. ՟Բ։)
Ի հրամանէ թագաւորաց հարկեալ՝ զայս իրագործել. (Խոր. ՟Ա. 4։)
Հարկեալ ի հայրապետէն։ Հարկեալ իբր ի նաւապետէ իմեմնէ։ Ի յարքայէ յայս հարկեցեալ. (Շ. բարձր.։ Յհ. կթ.։ Վահր. ոտ.։)
Աստուծոյ՝ ո՛չ հարկեցեալն է սիրիելի, այլ որ յառաքինութենէն կատարի. (Բրս. յղ. չար.։)
ՀԱՐԿԵՄ.
ՀԱՐԿԻՄ կ.հ. յն. պէսպէս. φόρον πράττω, φέρω tributum exigo, pendo ἑργάζομαι opus facio, laboro. Հարկս հանել, եւ տալ. հարկատու առնել, եւ լինել. եւ Սպասահարկել. ծառայել, աշխատիլ.
Հարկեաց զորդիսն ամոնայ. (Նախ. ՟բ. մնաց.։)
Հարկէ զիսրայէլ. (Գէ. ես.։)
Չի՛ք մեր արծաթ, հարկել զհարկս՝ զոր արկէք. (Ճ. ՟Ա.։)
Զձեր հռոգն հարկեցից պարսից. այսինքն տաց իբրեւ հարկ. (Լաստ. ՟Ժ՟Ը։)
Զտարեւորական զհարկս հարկէին. (Փիլ. իմաստն.։)
Վարդապետն ձեր ո՞չ հարկիցի զդիդրաքմայն. (Երզն. մտթ.։)
Ասենե ձեզ, թէ ոչ հարկիցէք արքային բարբեալցւոց։ Մի՛ հարկիք արքային բաբելացւոց. (Երեմ. ՟Ի՟Ե. 9. 14. յն. գործել։)
Հարկին հրովմայեցւոց ամենայն կողմանք հայոց. (Խոր. ՟Բ. 23. 51։)
Մասնաւորս ինչ հարկել հայոց ի հռովմայեցիսն։ Հարկեցան հռովմայեցւոց. (Յհ. կթ.։)
Հարկել աստուածոց օտարաց. (Բար. ՟Ա. 22։)
Ոչ եւս կայցեն նոքա ի հարկի օտարաց, այլ հարկեսցին տեառն աստուծոյ իւրեանց. յն. գործեսցեն. (Երեմ. ՟Լ. 9։)
Արարածն զարարիչն պատուէ, եւ ի նորա սպաս եւ ի պաշտօն հարկի. (Խոսր. պտրգ.։)
Յարարչէդ հաստատեալք, որում հարկելով հրամանի, եւ այլն. (Պիսիդ.։)
ՀԱՐԿԵԼ ՀԱՐԿԻԼ. ռմկ. ոճով. Պատուել ի կոչունս.
Ոչ ախորժելի թուէր նմա հարկել յումեքէ, եւ ծանրացուցանել զինքն կերակրովք. (Վրք. ոսկ. (որ լինի եւ իբրու բռնադատիլ։))