cf. Կամայ.
ἐκούσιος . Կամաւորական. կամայ. կամաւոր. իսկ յոքն. τὰ ἐκούσια կամաւոր նուէրք, ռմկ. սրտէն փրթածը.
Կամայական յանձառութիւն, կամ կամարարութիւն, կամ սահմանս արկանել անձին. (Նար. ՟Հ՟Բ։ Արծր. յռջբ։ Ագաթ.։)
Առանց կամայականաց ձեռոց։ Զողջակէզսն եւ զկամայականսն. (Ղեւտ. ՟Ի՟Գ. 38։ Թուոց. ՟Ի՟Թ. 39։ Յուդթ. ՟Ժ՟Զ. 22։)