cf. Ականատես.
αὑτόπτης qui suis oculis vidit, oculatus testis Ինքնն տեսօր աչօք իւրովք. ականատես.
Առաջին աշակերտեալք շնորհին՝ ինքնատեսք եւ սպասաւորք բանն լեալք. (Նիւս. երգ.։)
Աւանդեցին մեզ ինքնատեսքն ... եւ սպասաւորքն. (Ոսկ. գծ.։)
Յինքնատեսեաց եւ սպասաւորաց աստուածն բանի. (Դաւիթ բագրեւ.։)
որ արժանաւորեցար գոլ ինքնատես եւ սպասաւոր բանին աստուծոյ. (Թէոդոր. կուս.։)
Որ յինքնատեսէ բանին աստուծոյ յաստուածազգեաց վկայէն իգնատիոսէ տուաւ. (Վրք. ոսկ.։)
Զնահատակն բարեպաշտութեան. (ՃՃ.։)
ԻՆՔՆԱՏԵՍ. Որպէս Ինքնատեսօղ. Ինքնին տեսօղ մտօք. խելամուտ. քաջիմաց.
Որք ճշմարտութեան են ինքնատեսք. (Նիւս. կազմ.։)
Ո՞վ զնա յայսպիսի խոստովանութիւն զարթոյց, եթէ ոչ ինքնատես գիտութիւն։ Յարեաւ ինքնատես գիտութեամբն. (Մաշկ.։)
ԻՆՔՆԱՏԵՍ. αὕτοπτος ipse visus et deprehensus. Ինքնին երեւեալ դէմ յանդիման. անձամբ տեսանելի եղեալ.
Քահանայիցն (հանդերձ) ծերովքն ինքնատես երեւի։ Շրջեցուցեալ զնոսա ընդ անապատն՝ ինքնատես ի լերինն լինելով. (Ագաթ.։)
ԻՆՔՆԱՏԵՍ ԼԻՆԵԼ. αὑτοπτέω ipse meis oculis cerno Ինքնին աչօք իւրովք տեսանել. ականատես լինել.
Զոր ամենայն ուրուք ինքնատես եղեալ, եւ ոչ առ յընկերէ պատմեալ. (Կորիւն.։)
Նոցա ինքնատես եղեալ առ յինէն սքանչելագործութեան եղելոյ. (ՃՃ.)
Ոչ առնէ զհոգին յառաջ քան զմարմնն, զի մի՛ եղիցինքնատես եղելոցն. (Ոսկ. յադամ.։)