without voice;
mute, without sound;
consonant.
ἅφωνος. voce destitutus, mutus. Պակասեալ ի ձայնէ. անշշունչ. անմռունչ. անբարբառ. ձան չունեցօղ՝ չհանօղ. սէսսիզ, սէտասըզ.
Այնչափ ազգ ձայնից են յաշխարհի, եւ ոչինչ անձայն է. (՟Ա. Կոր. ՟Ժ՟Դ. 10։)
Զանձայն զանմռունչ կուռսն յարգէր. (՟Գ. Մակ. ՟Դ. 19։)
Զլեզուն հատանել, ապա անձայնս ի բաց տանել եւ անբանս. (Ածաբ. կիպր.։)
Իբրեւ զորոջ անձայն. (Առ որս. ՟Գ։)
Առնուին դատաւոր զանձայնն։ Անձայն ունէին դատաւոր. (ՃՃ.։)
Գրաւորական անձայն տառիւք. (Յհ. կթ.։)
Անձայնից կամ անզգայից նմանօղ լինելով. (Նիւս. կուս.։)
Անձայն ասեմք զնրբաձայնն. (Անյաղթ հակակ.։)
Անձայն ասեմք զողբերգակն՝ որ վատաձայնն է. (Թր. քեր.։)
Առանց ձայնի կամ հնչման կամ խօսելոյ.
Անձայն եւ անբարբառ անկեալ դնէր ի սաստիկ հարուածոց. (Աթ. անտ.)
Անձայն հնչողիս։ Անձայն աղաղակեն. (Նար. յիշ. եւ Մծբ.։)
Իջցէ որպէս զանձրեւ ի վերայ գեղման՝ անձայն. (Իգն.։)
իբր անձայնական.
Անձայն լռութեան փոխադրել կարծեցին զանլռելի իմաստութիւն Աստուծոյ. (Համամ առակ.։)
Ըստ քերականաց՝ դժուարաւ հնչելի քան զայլ բաղաձայնս.
Անձայնք ինն, բգդ, պկտ, թփք. եւ անձայնք ասին, զի առաւել քան զայլսն են չարաձայնք. (Թր. քեր.։)
Գրաւորական ձայնի տառիցն՝ ե՛ն որ ձայնաւորք են, եւ են՝ որ կիսաձայնք, եւ են՝ որ անձայնք. ձայնաւորի նմանեաց միտքն, եւ կիսաձայնի՝ զգայութիւնս, եւ անձայնի՝ մարմինս. (Փիլ. լին. ՟Դ. 117։)