qui ne crie pas;
sans crier.
ἅφωνος, ἅλογος. voce carens, irrationalis. Որ ոչ մռնչէ. անձայն. անբարբառ. անբան. լուռ. մունճ. սէսսիզ, սէտասըզ.
Իբրեւ զորոջ առաջի կտրչի անմռունչ կայ. (Ես. ՟Ծ՟Գ. 7։ Գծ. ՟Ը. 32։)
Անմռունչ անբարբառ. (՟Բ. Մակ. ՟Գ. 29։)
Պաշտէին զանմռունչ սողունս. (Իմ. ՟Ժ՟Ա. 16։)
Առ կուռսն անմռունչս. (՟Ա. Կոր. ՟Ժ՟Բ. 2։)
Զայլ աստուածսն կոչեցեր անշշունջս եւ անմռունչս։ Քարինք անմռունչք. Զոհիւքն զոր անմռընչոցն մատուցանէին։ Անմռնչովքն բարկացուցէք զաստուած ձեր. (Ագաթ.։)
Անշնչոց եւ անմռնչից արարածոցն. (Եզնիկ.։)
Զանմռունչսն իբրեւ զկենդանիս. (Նար. ՟Կ՟Գ։)
Իբրեւ Անմռնչական, եւ Անպատմելի, կամ անխօսական. ուր չիք հնչիւն ձայնի. Անմռունչ ձայնիւ զայս խոստովանել. (Նար. ՟Կ՟Զ։)
Ի հեծութիւնս անմռունչս. (Հռ. ՟Ը. 26.) իմա՛ ըստ ոմանց՝ անձայն, ըստ այլոց՝ անճառ. յն. անխօսական։
Առանց մռնչելոյ. լռիկ մնջիկ. առանց ձան հանելու, սուսիկ փուսիկ.
Անմռունչ աղօթէին ... Բացեալ զդուռն վանիցն անմռունչ։ Բերան քո սաղմոսեսցէ անմռունչս. (Վրք. հց. ՟Թ. եւ ՟Դ։)
Թողլով զաստուած՝ անմռնչոց մատուցանե պաշտօն. (Կաղանկտ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | անմռունչ | անմռունչք |
accusatif | անմռունչ | անմռունչս |
génitif | անմռնչի | անմռնչաց |
locatif | անմռնչի | անմռունչս |
datif | անմռնչի | անմռնչաց |
ablatif | անմռնչէ | անմռնչաց |
instrumental | անմռնչաւ | անմռնչաւք |