s.

loss of voice;
aphony.

s.

ἁφωνία, ἁφασία. privatio vocis, silentium, loquendi impotentia, stupor. Անձայն կամ անբարբառ գոլն. պակասութիւն ձայնի. եւ անխօսութիւն. լռութիւն. պապանձումն. եւ ապշութիւն. սէսսիզլիք. սիւքիւթ, տիլսիզլիք.

Ձկանց անձայնութիւն. (Շ. ՟ա. պետ. ՟Ծ՟Գ։)

Ընդհատ հատումն բայից, տի՛նա առաւել եւ անձայնութիւն կրել ամենեւին։ Պատճառս անձայնութեան լինել. (Փիլ. ՟ժ. բան. եւ Փիլ. տեսական.։)

Անձայնութեամբ կարկեաց զհայրն. (Զքր. մկրտ.։)

Ընկա՛լ ո՛րդեակ զյորջորջումս, եւ ի բա՛ց վճարէ զիս յանձայնութենէս. (ՃՃ.։)

Պատուհասեցեր զծերունին անձայնութեամբ։ Այնպէս անկան, իբր զի անձայնութեամբ արգելուլ. (Ոսկ. յաւետիս. եւ Ոսկ. յհ. ՟Բ. 32։)

Սքանչելիք իրացն յանձայնութիւն ածին զնոսա. (Ոսկ. ղկ.։)

Ո՞վ իցէ՝ որ անձայնութեամբ բառնայ զհակառակութիւն, եթէ ոչ Որդին Աստուծոյ. (Համամ առակ.։)

Եւ ըստ քերականաց՝ իսպառ անձայն գտանիլն ոմանց ի բաղաձայն տառից.

Անձայն գիրն ունի այսպէս. քանզի անձայնութիւն սոցա ի ձայնաւորութենէ ոմանց իմացեալ եղեւ. (Մագ. քեր. եւ Երզն. քեր.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անձայնութիւն անձայնութիւնք
accusatif անձայնութիւն անձայնութիւնս
génitif անձայնութեան անձայնութեանց
locatif անձայնութեան անձայնութիւնս
datif անձայնութեան անձայնութեանց
ablatif անձայնութենէ անձայնութեանց
instrumental անձայնութեամբ անձայնութեամբք