adj.

untameable, savage, wild

adj.

ԱՆՁԵՌՆԸՆԴԵԼ որ եւ ԱՆՁԵՌՆԸՆՏԵԼ. ἁτίθασσος, ἁτιθασσότατος. non mansuetus, intractabilis. Ոչ ընդելեալ ընդ ձեռամբ. ոչ ընտանի. վայրենի. եապանի. վահշի. ալըշմամըշ.

Կենդանեացն այլք մարդասէրք եւ սննդակիցք, եւ կէսք անձեռնընդել եւ ազատք. (Առ որս. ՟Է։)

Զօրէն շանց վայրենեաց եւ անձեռնընդելից։ Յընդելեաց եւ յանձեռնընդելից յանասնոց յանբաւ կոյտս։ Զանցուցանելով եւ զվայրենագունօքն եւ զանձեռնընդելիւքն՝ զառիւծուք եւ զկոկորդիլոսիւք։ Վայրենեացն եւ անձեռնընդելեացն. (Փիլ.։)

Զանձեռնընդել չար գազանիդ։ Զանձեռնընդել վայրագիդ։ Ոչ միշտ վայրաբնակ լինելով՝ ընդ անձեռնընդելսն հաւասարէ։ Եւ յերկրէն անգամ առ ի ընդոստումն երկիւղի անձեռնընդելիցն յառնել. (Պիտ.։)