hy    |   fr

Աղօն, Ի, Ից

s.

ԱՂՕՆ որ եւ ԱՂՈՒՆ. Նիւթ աղալոյ. արմտիք աղալի, եւ աղացեալ կամ զատեալ ի թեփոյ.

Ապա թէ պատճառքն (վնասուն) ի գիջութենէ աղօնին իցէ, անպարտք լիցին. (Մխ. դտ. ՟Մ՟Խ՟Դ։)