Ինքնավարդապետ

adj.

αὑτοδίδακτος a se ipso doctus. Անձամբ անձին վարդապետ գտեալ. ուսուցիչ անձին վարդապետ գտեալ. ուսուցիչ անձին իւրոյ. ինքիրմէ սորված՝ վարպետ եղած.

Ինքնուսումն եւ ինքնավարդապետ անձին եղեալբնութեամբն. (Փիլ. լին.։)