condition of a strange;
alienation, estrangement, separation;
unlikeness, difference;
strangeness, extravagancy;
elimination, proscription;
absence, pilgrimage;
abroad, foreign lands.
ἁλλοτρίωσις alienatio, abalienatio, aversio ἁλλοδαπή, ξενία peregrinitas, peregrinatio. Օտար գոլն. օտարանալն. հեռացումն. երեսդարձութիւն.
Մի՛ լինիր ինձ յօտարութիւն։ Ժառանգութիւն մեր դարձաւ յօտարութիւն. (Երեմ. ՟Ժ՟Է. 17։ Ողբ. ՟Ե. 2։)
Խնդրել ի մարդկանէ փսուս՝ ցոյց է անհաւատութեան, եւ աստուածպաշտութեան օտարութիւն։ Չարութիւն են, եւ օտարութիւն ասբտուծոյ։ Ցամենայն ախտաւոր ցանկութեանց օտարութիւն։ Զքրիստոսի փոխան զինելն օտարութիւն ի նմանէ համարեցաք. (Բրս. հց.։ Սարգ. յկ. եւ Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Դ։ Լմբ. պտրգ.։)
ՕՏԱՐՈՒԹԻՒՆ. Անմանութիւն. տարբերութիւն. անյայտութիւն.
Նոյնութիւն իրացն կարծիցես, եւ կամ գուցէ դարձեալ օտարութիւն մուծանիցես. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 13։)
ոչ որոշէ զնա՝ ո՛չ աշխարհն, եւ ո՛չ լեզուոյն օտարութիւնն։ Ունի յարմարութիւն ընդ առաջինսն, ունի եւ օտարութիւն։ Զի մի՛ կասկածանօք մնասցեն վասն օտարութեան ժամանակի գրողին. (Խոսր.։ Լմբ. իմ.։ Նախ. յոբ.։)
ՕՏԱՐՈՒԹԻՒՆ. Պանդխտութիւոն. նժդեհութիւն. վտանգութիւն. եւ Հրաժարումն յաշխարհէ.
Վասն անուանն քրիստոսի ընտծեմ գնալ յօտարութիւն։ Արտաքին տեսիլն կարի ողորմելի էր յօտարութեանն։ Շկոթակ արարի զնա յայնչափ օտարութիւն հեռաւոր։ Զի տանէն գաղութ բնակափոխութեանն, զօտարութիւնսն ստէպ բտէպ. (Փարպ.։ Եղիշ. ՟Բ. եւ ՟Ը։ Փիլ. իմաստն.։)
Օտարութիւն է՝ թողուլնանդարձ զորս ի հայրենականսն. (Կլիմաք.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | օտարութիւն | օտարութիւնք |
| accusatif | օտարութիւն | օտարութիւնս |
| génitif | օտարութեան | օտարութեանց |
| locatif | օտարութեան | օտարութիւնս |
| datif | օտարութեան | օտարութեանց |
| ablatif | օտարութենէ | օտարութեանց |
| instrumental | օտարութեամբ | օտարութեամբք |