adj.

following, holding or teaching new or strange doctrine.

adj.

Ուսուցիչ օտար վարդապետութեան. Պատուէր տացես ոմանց չլինել օտարուսմունս. (՟Ա. Տիմ. ՟Ա. 3.) յն. բայիւ, ἐτεροδιδασκαλέω.

պատուէր տայցես ասէ այնոցիկ, որ օտարուսմունքն իցեն. (Եփր. ՟ա. տիմ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif օտարուսումն օտարուսմունք
accusatif օտարուսումն օտարուսմունս
génitif օտարուսման օտարուսմանց
locatif օտարուսման օտարուսմունս
datif օտարուսման օտարուսմանց
ablatif օտարուսմանէ օտարուսմանց
instrumental օտարուսմամբ օտարուսմամբք