Ուղղափառ, աց

adj.

ὁρθόδοξος cujus recta est sententia de religione, orthodoxus, sanus, -a, -um. (իբր ուղղավարկ, կամ որում փառք է ուղիղն, ըստ կրկին նշ. յն. օրթօ՛տօքսոս. այն՝ որ ունի զուղիղ կարծիս) Ուղղադաւան. ուղղահաւատ. ողջամիտ. եւ ողջմտական. տե՛ս եւ ՈՐԹՈԴՈՔՍ.

Ուղղափառ ժողովք եպիսկոպոսաց, որք զուղղափառ հաւատսն հաստատեցին. (Յճխ. ՟Ի՟Գ։)

Յանուսումն տգիտաց լսելով բան, որ ոչ ըստ ուղղափառ եկեղեցւոյ դաւանութեան. (Շ. ընդհ.։)

Ամենայն եկեղեցիք ուղղափառաց՝ որ ընդ տիեզերս են, մի են. (Խոսր.։)

Յեկեղեցիս ուղղափառաց։ Ժողովք ուղղափառաց։ Քարոզեցին ուղղափառ դաւանութեամբ. (Շար.։)