cf. Դաւանութիւն.
ὀμολόγησις confessio Դաւանելն. դաւանութիւն.
Որ զդաւանումն պետրոսի զքեզ որդի հօր աստուծոյ. (Շար.։)
Հաստատէր զդաւանումնն ուղղափառութեան. (Հ=Յ. յունիս. 4.։)
Ստոյգ դաւանմամբ։ Դաւանման ճշմարտականի։ Ուղղահամբոյր դաւանմամբ։ Ստայօդն թիւր դաւանման. (Նար.։)
Առնուլ ընդ քեզ դաւանմամբ՝ զթոշակ հաւատոցն. (Մաշկ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | դաւանումն | դաւանմունք |
| accusatif | դաւանումն | դաւանմունս |
| génitif | դաւանման | դաւանմանց |
| locatif | դաւանման | դաւանմունս |
| datif | դաւանման | դաւանմանց |
| ablatif | դաւանմանէ | դաւանմանց |
| instrumental | դաւանմամբ | դաւանմամբք |