Փառք, ռաց

s.

δόξα gloria, honor κλέος celebritas, splendor nominis. (լծ. Վարկ. յարդ. ) Մեծ համարումն առաջի այլոց, եւ պատիւ ընծայեալ ումեք. շուք. մեծարանք. գով. հռչակ. հանդէս. եւ Պանծալի ձիրք, պարծանք. զարդ. վայելչութիւն. մեծութիւն, եւ Նշան մեծութեան. (յն. տօ՛քսա որ է կարծիք, եւ փառք. )

Երկինք պատմեն զփառս Աստուծոյ։ Տեսջիք զփառսն տեառն։ Փառք տեառն երեւեցան ամպով։ Բազմութեամբ փառաց քոց մանրեցեր զհակառակորդս։ Ծագեսցէ Աստուած խորհրդովք՝ փառօք իւրովք յերկիր։ Լի է ամենայն երկիր փառօք նորա։ Փառք Աստուծոյ ծածկեն զբան։ Փառք թագաւորի պատուեն զհրամանս։ Ի հօր մերոյ ընչից արար իւր զայն ամենայն փառս։ Պատմեցէ՛ք հօր իմոյ զամենայն զփառս իմ։ Ետու քեզ զմեծութիւն եւ զփառս։ Պատմուճան սուրբ Ահարոնի ի պատիւ եւ ի փառս։ Հանդերձ կամ աթոռ փառաց։ Զփառս իմաստունք ժառանգեսցեն, իսկ անմիտք բարձրացուցին զանարգանս։ ՓԱռք են առն խոտորիլ ի հայհոյութեանց.եւ այլն։

Ոչ եթէ բարձրեալն բարձրանայ, այլ մարմինն բարձրելոյն. ո՛չ տէրն փառաց փառաւորի, այլ մարմինն փառաց՝ նա առնու զփառս՝ նովիմբ ելանելով յերկինս. եւ անփառութիւն նորա՝ մեզ փառք. (Աթ. ՟Ա։)

Զարմանալոյ գիտեմք զանուն փառաց, յորժամ ոչ կարեմք թուել զմեծութիւն կամ զգեղեցկութիւն ուրուք, զբովանդակն այսու անուամբ ժողովեմք. մեծ փառս ունի ասեմք. (Գէ. ես.։)

Առ Սողոմոն յաղագս իմաստութեանն փառացն ճեպեցաւ. (Նիւս. երգ.։)

Համբերութիւնն մեր՝ փառք ձեր են. (Եփր. եփես.։)

ՓԱՌՔ. δόξα laus, glorificatio, gloria. Որպէս Փառաբանութիւն. օրհնութիւն. եւ գոհաբանութիւն. խոստովանութիւն ի փառաւոր առնել զԱստուած.

Տո՛ւք փառս Աստուծոյ։ Տո՛ւր փառս այսօր տեառն Աստուծոյ իսրայէլի։ Փառք ի բարձունս Աստուծոյ։ Ուրում փառք յաւիտեանս, ամէն.եւ այլն։

Փառք եւ երկրպագութիւն։ Օրհնութիւն եւ փառք։ Փառք հօր եւ որդւոյ եւ հոգւոյն սրբոյն. (Ժմ.։ Շար. եւ այլն։)

ՓԱՌՔ. որպէս Փառք հօր ասելն. տե՛ս եւ ՓԱՌ.

ամենեցուն իշխանութիւն է միաբանել ի սաղմոսն, եւ ի փառս գոբողայնց։ Առաջնորդքն եւ զօրհնութիւն եւս յաւելուն, եւ ի փառսն. (Խոսր.։)

ՓԱՌՔ. δόξα, δόκησις existimatio, opinio. Կարծիք, ճանաչումն, դաւանութիւն. (յն. ոճով. ուստի եւ ի մեզ յունական բարդութիւնքս ուղղափառ, այլափառ. եւ այլն. ) cf. ՓԱՌԱԲԱՆԵԼ.

Աստուածածին անուանելով զսուրբ կոյսն, եւ ուղիղ փառս ունելով (ըստ ուղղափառ դաւանութեան). (Գերմ. թղթ.։)

adv.

ՓԱՌՕՔ. իբր մ. ἑνδόξως gloriose, honorifice. Փառաւորապէս. փառաւորութեամբ. փառքով պատուով, առօք փառօք.

Օրհնեսցո՛ւք զտէր, զի փառօք է փառաւորեալ։ Զխորհուրդ թագաւորի բարւոք է ծածկել, այլ զգործս Աստուծոյ յայտնել՝ փառօք։ Թաղեաց փառօք եւ պատուով։ Ընկալաւ զայրն, կամ ընդունել զարսն՝ մեծաւ փառօք.եւ այլն։