ἁναφαλάντος recalvus, calvus. Ճաղատ. կունդ. կնդակ. լերկ. (լծ. եւ հյ. կեղ. թ. քէլ ... լտ. քա՛լվուս).
Յերեսաց կողմանէ մաշտիցի գլուխ նորա, ճեղ է. (Ղեւտ. ՟Ժ՟Գ. 41։)
ՃԵՂ, ի, իւ, կամ ճեղբ - Ճեղ, ճիւղ, ծեղ. ոստ. ճուղ.
Ճեղ յարմատոյ հատեալ գօսանայ. (Զքր. ծործոր.։)
Ճեղբ ձիթենոյ տուեալ զխաղաղութիւն. (Մաշտ. ջահկ.։)
Պտղաբեր ուռք, որք զողկոյզն զհասեալն եւ զվայելուչն ի ճեղս ձեր բերէք. (Ժմ. յն.։)