cf. Առատուկ.
ԱՌԱՏՈՒԿ կամ ԱՌԱՏԻԿ Նոյն ընդ Առասան, Առասանակ.
Բերել կոճեղս փայտից, եւ պնդել ուժգին առատկօք, մինչեւ իջանէր արիւն ընդ ծայրս ոտից. (Ագաթ.։)
Պնդէին անհնարին առատկօք իբրեւ ի հիւսանց մամուլս։ Պարանս առատկաց ի գլուխս եւ յոտս նոցա եդեալ, եւ այսր անդր ձգձգեալք, մինչեւ լուծանել միջոյն. (Յհ. կթ.։)