hy    |   fr

Գեզութիւն, ութեան

s.

cf. Գեզ.

ԳԵԶ որ եւ ԳԵԶՈՒԹԻՒՆ. Խզումն. գզումն. պատառուած. նշան ճեղքուածոյ. cf. ԳԷԶ. (լծ. թ. քէսմեք, քէթ եթմէք, որ է հատանել)

Գազան, զի պատառողք. (գեզն պատռուած է. Վրդն. ծն.։)

Բուռն հարկանել զորձաքար վիմաց ձեռօք, ուր ոչ գոյր գեզութիւն, եւ ճեղքել ըստ կամաց մեծ եւ փոքր. (Խոր. ՟Բ. 7։)

Իբրեւ զմարգարիտս պատուականս, որ ոչ ունի գեզութիւն բաժանման իւրոյ ճաճանչաւոր լուսոյն. (Ագաթ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif գեզութիւն գեզութիւնք
accusatif գեզութիւն գեզութիւնս
génitif գեզութեան գեզութեանց
locatif գեզութեան գեզութիւնս
datif գեզութեան գեզութեանց
ablatif գեզութենէ գեզութեանց
instrumental գեզութեամբ գեզութեամբք