adj.

θεοειδής deiformis, divinae speciei որ եւ ԱՍՏՈՒԱԾԱՏԵՍԻԼ. Աստուածատիպ. աստուածազան. աստուածանման. աստուածակերպ.

Աստուածատեսակ քահանայապետութիւն (հրեշտակաց), կամ զօրութիւն, կամ նմանութիւն։ Աստուածատեսակացն նոցա ունակութեանց։ Յաղագս երկնայնոցն եւ աստուածատեսակացն։ Ըստ աստուածատեսակ զուարճութեան. (Դիոն.։ եւ Շ. հրեշտ.։)

Զամենայն զգերազարդսն դասս՝ աստուծատեսակս կոչել. (Մաքս. ի դիոն.։)

Բոլորեքեան աստուածատեսակք. (Առ որս. ՟Ե. ՟Է. եւ Ածաբ. մկրտ.։)

Աստուածատեսակք եղեալ, եւ յԱստուած միացեալ. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Դ։)

Ըստ առաջին աստուածատեսակ նմանութեան. (Յհ. իմ. պաւլ.։)

Այս էր նորա պատիւ բարձրագոյն եւ աստուածատեսակ, ընդ բանին յառաջ գուշակիլ ի մարգարէիցն. (Անան. ի յհ. մկ.։)

Տե՛ս զերկրորդ արարչութիւնն համեմատ առաջնոյն, եւ գերագոյն գտեալ եւ աստուածատեսակ քան զառաջինն. (Ոսկիփոր.։)

ԱՍՏՈՒԱԾԱՏԵՍԱԿ. Աստուածատես. իսրայէլեան.

Մի անգամ եւեթ այսպէս յաստուածատեսակն բռնադատցայ ազգէ. (Պիտ.։)