Աստուստ

adv.

ἕνθεν, ἑνθένδε, ἑντεῦθεν hinc, inde Աստի. ի տեղւոջէ աստի. յայսմ վայրէ. ի կենաց աստի. եւ Յայսմ կողմանէ. աստից, ասկից.

Փախչել աստուսա անգր. (Սահմ. ՟Զ։)

Ողջանդամ աստուստ ճողոպրել։ Զաստուստն առնելով զրաւումն. (Պիտ.։)

աստուստ տեսեալ զտանջողականն կշտամբութիւն. (Նար. ՟Ծ՟Թ։)

Ի վերուստ խօսի ընդ մեզ, եւ ոչ աստուստ յաշխարհէս. (Ոսկ. յհ. ՟Ա։)

Մինչեւ համբարձեալ աստուստ առաջի Քրիստոսի կացցես. (Կլիմաք.։)

Աստուտստ եւ անդուստ վնասեալ. (Նար. ՟Ի՟Գ։)

Կամ Յայսմ բանէ. ի բանէ աստի. բանիւս այսուիկ. յայսմանէ.

Աստուստ է յայտ. (Սահմ. ՟Բ. ՟Դ. ՟Ժ։)

Աստուստ ոք զսա տեսցէ դիւրապէս. (հց) ո՞ւ ստ. (պխ) ուստի իսկ եւ զքաղաքացն աճմունս, եւ այլն. (Պղատ. օրին, ՟Գ։)

Աստուստ եւ քաղաքացն յօրինին կաճառք։ Աստուսի է ճանաչել. (Պիտ.։)

Աստուստ ցուցանէ, կամ յայտնէ. (Լծ. պորփ.։)

Զպտուղն աստուստ բացատրեաց մեզ, քանզի որ զձեզ ընդունի ասէ, զիս ընդունի. (Ոսկ. յհ. ՟Բ 26։)

ԱՍՏՈՒՍՏ. իբր Աստ. աստանօր. յայսմ վայրի. յայսմ կողման կամ յայս կոյս.

Աստուստ տարակուսին ոմանք։ Աստուստ պարտ է գիտել. (Սահմ. ՟Է. ՟Ի. (որք հային եւ ի ՟Բ նշ։))

Աստուստ վերստին առ նոյն հեծութիւն մատուցեալ։ Բեւեռեալ աստուստ ընդ հոգւոյս։ Խոնարհեալ ի վերուստ՝ աստուստ ի ստորինս։ Աստուստ ապշեալ, եւ անդանօր լքեալ։ Զաստուստ պարարեալս անդ ձգեալ հալեն. (Նար.։)

Որ յաղթէ ցանկութեան չարի, ե՛վ նախ քան զարքայութիւնն արդէն իսկ աստուստ կթէ զպտուղն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ 26. 46։ էԲարձեալ զկրտսեր մանուկն յուս իւր, զմիւսն աստուստ թոզոյր. Ճ. ՟Ա.։)