cf. ԱՌԱՆՁՆԱԲԱՐ. ըստ ամենայն նշ. ἱδίως, ἱδικῶς. proprie, peculiariter, seorsum Իբր Յատկապէս. որպէս սեպհական եւ իւրուրոյն. մասնաւորաբար. որոշակի. զատաբար. ուրոյն.
Ամենայն զօրութիւնքն որ ի նմանէ եղեն իւրապէս, այսինքն առանձնապէս. (Շ. բարձր.։)
Որ ինչ բնութեամբ եւ առանձնապէս են յաստուծոյ հօրէ բանին։ Որպէս այլ ոք գոլով առանձնապէս որդի. եւ այլն. (Պրպմ. ստէպ. յն. յատուկ, կամ յատկական։)
Երբեմն հասարակաբար, եւ երբեմն առանձնապէս խօսի. (Իգն.։)
Առանձնապէս իբր յանուանէ զնա փառաւորէ. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 21։)
Իմացականին են տիրապէս դատելն եւ հաւանելն. իսկ առանձնապէս իմացմունք իմացականացն՝ առաքինութիւնք. (Նիւս. բն.։)
Եզականն միայնակ յատուկ առանձնապէս որոշեալ ըստ անհատին. (Անան. եկեղ։)
Զանազան ընթերցուածովք եւ սաղմոսիւք որոշեալ են, եւ առանձնապէս խորհուրդս բացակատարեն. (Կամրջ.։)
Եւ որպէս ἱδίᾳ privatim Յառանձնութեան. միայնակ գոլով.
Զուսմունս եւ զմարտս բանիւք առնելով՝ հրապարակաւ եւ առանձնապէս. (Պղատ. տիմ.։)
Թէ ըմպես ջուր առանձնապէս, մի՛ հնչեսցես ձայնըս պէսպէս. (Կրպտ. ոտ.։)